Yorulmuştu dünya,

Bir nefesi bile,  telaşlı günlerimizin arasında alıyorduk.  Dur durak bilmeyen arzularımız bitmek bilmiyor. Nereye koşuyorduk? Nereye yetişiyorduk? Ne yapmaya çalışıyorduk?  Bunları dahi  bilmeden hayatımızı ideme ediyorduk. Ben demekten biz olmayı unutmuştuk

Bu yaşananlar,  bu pandemi hayat , bize uttuğumuz değerleri  hatırlatıyor. Bir olmayı birlik olmayı, biz olmayı.

Peki ne olmuştu da, bu zorlu süreci yaşar olduk.

Bu serendip bize bir şeyler anlatıyor olabilir mi?

Dünya gözü ile bakalım.

Nefes almak istiyorum.

Hayatı kolaylaştırayım derken inşa edilen çoklu  fabrikalardan çıkan zehirli dumanlar, arıtılmadan nehirlere,  toprağa doğaya salınan kirli  sular,  

Benim hem temiz suyumu , hem nefesimi, hem huyumu değiştirir oldu.  Benim yeryüzümde su olmadan beden , nefes olmadan ruh,  toprakta olmadan bir gelecek  olabilir mi?  Bunlar yavaş yavaş siz insanoğlu tarafından sömürmeye başladınız. 

Düşün ey  insanoğlu ve  bir yerde dur!

Biraz Sessizlik  lütfen.

Benim evrenin her yerinde çeşit çeşit sesler yükselir. Uzayın sınırsız yerlerine doğru akıp gider. Herkes koşturur bir bilinmeze.

Bir el işler teknoloji gelişir. Taşıtların sınırsız hareketleri, insanların birbiri ile bitmez tükenmez istekleri atışmaları. İhtiyacın dışında ve ihtiyaca binaen  yapılan teknolojik  yapılanmalar.  Yollar, binalar, limanlar, trenler ve hatta havayı bile kullanışlı hale getirdiğiniz uçaklar… Bunlar beni çok yoruyor.

Bir odaya çekilip, kapı koluna  ‘’sessizlik lütfen’’  işaretini  koyar mısınız?

İmandan gelir temiz olmak.

Hayatınızı idame ettirebilmek için  yaptığınız şeylerden bir tanesi de her gün  yediğiniz üç övün yemek.  Helal hoş olsun. Yalnız yüce Mevla’nın şu güzel ayetini unuttunuz  mu?

‘’Yiyin için ama sakın israf etmeyin. Allah israf edenleri sevmez .’’  Peki ya siz ne yaptınız. Bir sürü atıkları çevreye yaydınız. Hepsi benim  kucağımda doğamda , nehrimde akıp gidiyor.

Söylememe  bile gerek yok. Görünen köye kılavuz ne gerek.

Herkesin bilincinde olmasını ve gereken sorumlulukları unutulmasın lütfen.

İşte dünyanın dili olsa susturulamaz .

Her şey bir yere kadar bunların hepsinin bir bedeli var. Bir yerde insana DUR demek gerekiyormuş. Bizler eve çekildikçe DÜNYA BİRAZ  DAHA NEFES ALDI SANKİ.

Geleceye dair mesajıdır.